ساختار اصلی شلنگ تراز بنایی هیدرولیک شامل سه لایه است.
این لایه ها به حفظ جریان یکنواخت و قابل اعتماد مایع کمک می کنند و در عین حال از خراب شدن مجموعه در نتیجه سایش یا سایش محافظت می کنند.
لوله داخلی: لوله داخلی به گونه ای طراحی شده است که با مایعی که حمل می کند سازگاری داشته باشد و امکان کشش جریان آزاد و تحمل فشار مقاوم در برابر فشار را فراهم می کند.
این لوله اغلب از لاستیک های PDFE (PTFE)، ترموپلاستیک یا مصنوعی ساخته می شود.
لایه تقویتی: این لایه لوله داخلی را احاطه کرده و از یک سیم کلاف یا بافته تشکیل شده است. این مجموعه از لوله پشتیبانی می کند در حالی که از پارگی محافظت می کند.
لایه بیرونی: این لایه از مواد سفت و سخت ساخته شده و برای محافظت از قسمت داخلی شیلنگ طراحی شده است.
با توجه به تنوع کاربرد شیلنگ های هیدرولیک و طیف وسیعی از مواد شیمیایی و فشاری که آنها در معرض آن قرار می گیرند، به همین ترتیب تعدادی شیلنگ هیدرولیک نیز وجود دارد.
تقویت شده: این نوع شیلنگ شبیه ساختار اصلی سه لایه است، اما با بافرهای اضافی در لایه تقویتی، اغلب به شکل نوار نساجی، قیطان سیمی یا مواد مارپیچ سیمی در اطراف لوله داخلی.
کویل دار: شیلنگ های کویل دار شیلنگ های نیمه سفت و سختی هستند که برای انبساط و ذخیره سازی آسان طراحی شده اند.
از آنجایی که شیلنگ سیم پیچی است، می تواند به گونه ای کشیده شود که فشار غیر ضروری به مواد شلنگ وارد نشود.
راه راه: یکی دیگر از روش های افزایش انبساط و انعطاف پذیری در شیلنگ، معرفی راه راه است.
موج‌دار شدن به صورت رشته‌ها یا چین‌های کوچک در مواد شلنگ ظاهر می‌شود، تا حدودی شبیه آکاردئون، که به شلنگ اجازه می‌دهد بدون آسیب رساندن به بدنه، منبسط و فشرده شود.
مفصلی: شیلنگ های مفصلی شیلنگ هایی هستند که به صورت مقطعی ساخته می شوند، با شفت های سفت و سخت که با اتصالات انعطاف پذیر به هم متصل می شوند.
مفصل به شیلنگ ها اجازه می دهد تا گوشه ها را بچرخانند یا اطراف اجزای دیگر بچرخند.
چند عنصری: شیلنگ هایی که شامل چندین عنصر ذکر شده در بالا هستند، “شلنگ های چند عنصری” نامیده می شوند.
