زردچوبه اعلا حاوی کورکومین است، ماده ای با خواص ضد التهابی و آنتی اکسیدانی قوی.
اکثر مطالعات از عصاره های زردچوبه استفاده می کنند که برای شامل مقادیر زیادی کورکومین استاندارد شده است.
اعتقاد بر این است که آسیب اکسیداتیو یکی از مکانیسم های پشت پیری و بسیاری از بیماری ها است.
زردچوبه شامل رادیکال های آزاد، مولکول های بسیار واکنش پذیر با الکترون های جفت نشده است.
رادیکال های آزاد در زردچوبه تمایل به واکنش با مواد آلی مهم مانند اسیدهای چرب، پروتئین ها یا DNA دارند.
دلیل اصلی مفید بودن آنتی اکسیدان ها این است که از بدن شما در برابر رادیکال های آزاد محافظت می کنند.
کورکومین موجود در زردچوبه یک آنتی اکسیدان قوی است که به دلیل ساختار شیمیایی خود می تواند رادیکال های آزاد را خنثی کند.
علاوه بر این، مطالعات حیوانی و سلولی نشان می‌دهد که کورکومین ممکن است عملکرد رادیکال‌های آزاد را مسدود کند و ممکن است عملکرد آنتی اکسیدان‌های دیگر را تحریک کند.
برای تایید این مزایا، مطالعات بالینی بیشتری در انسان مورد نیاز است.
در حالی که کورکومین دارای اثرات آنتی اکسیدانی است، مطالعات بیشتری برای تایید این فواید مورد نیاز است.
کورکومین در زردچوبه می تواند عامل نوروتروفیک مشتق از مغز را تقویت کند.
قبل از اینکه دانشمندان درک بهتری از نورون‌ها داشته باشند، اعتقاد بر این بود که آنها پس از اوایل کودکی قادر به تقسیم و تکثیر نیستند. با این حال، آنها اکنون می دانند که اینطور نیست.
نورون ها قادر به ایجاد اتصالات جدید هستند و در نواحی خاصی از مغز می توانند تکثیر شوند و تعدادشان افزایش یابد.
یکی از محرک های اصلی این فرآیند فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) است.
این ژنی است که در ساخت پروتئینی که مسئول ارتقاء حیات نورون‌ها است نقش دارد.
پروتئین BDNF در حافظه و یادگیری نقش دارد و می توان آن را در مناطقی از مغز که مسئول خوردن، نوشیدن و وزن بدن هستند، یافت.
بسیاری از اختلالات رایج مغزی با کاهش سطح پروتئین BDNF، از جمله افسردگی و بیماری آلزایمر مرتبط است.
جالب توجه است، مطالعات حیوانی نشان داده است که کورکومین ممکن است سطح BDNF مغز را افزایش دهد.
