عینک با کنترل صدا و حرکت است که شبیه یک فریم عینک ترکیه ای است و اطلاعات را مستقیماً در میدان دید کاربر نمایش می دهد.
با استفاده از ورودی‌های بصری، صوتی و مبتنی بر مکان برای ارائه اطلاعات مرتبط، تجربه واقعیت افزوده را ارائه می‌دهد.
به عنوان مثال، هنگام ورود به فرودگاه، کاربر می تواند به طور خودکار اطلاعات وضعیت پرواز را دریافت کند.
هنگامی که اولین نسخه در سال 2013 عرضه شد، مصرف کنندگان بلافاصله نگرانی خود را در مورد تجاوز به حریم خصوصی بودن عینک ابراز کردند.
فریم عینک نمایشگر ضبط غیرقابل اجتناب در زندگی روزمره بود. در ابتدا گوگل تلاش کرد نام عینک را به عنوان ابزاری برای افراد حرفه ای مانند جراحان یا کارگران کارخانه تغییر دهد.
با این حال، نگرانی همچنان پابرجا بود و گوگل در سال 2015 تمام کار روی پروژه Glass را متوقف کرد.
سیستم عامل گوگل گلس (OS) مبتنی بر نسخه ای از اندروید است. این سیستم عامل می تواند ابزار مجازی سازی برنامه ها به نام Glassware را اجرا کند که برای دستگاه بهینه شده اند.
Glassware به دستگاه اجازه می دهد تا به جای دسکتاپ کامل، یک برنامه را به کاربر تحویل دهد. این فریم عینک دارای اتصال وای فای و بلوتوث داخلی و دوربینی برای گرفتن عکس و فیلم است.
امکان همگام سازی فریم عینک با تقویم های ذخیره شده در تلفن یا رایانه به منظور دریافت یادآوری رویدادها و جلسات.
پشتیبانی از تماس صوتی و تصویری در تماس‌های ویدیویی، کاربران می‌توانند به‌جای صحبت رو در رو، دقیقاً به طرف مقابل نشان دهند که به چه چیزی نگاه می‌کند.
امکان پاسخگویی به ایمیل ها و پیام های متنی با استفاده از دیکته صوتی.
همکاری با Google Maps برای ارائه دستورالعمل های گام به گام با نقشه نمایش داده شده روی صفحه.
توانایی پاسخگویی به حرکات صورت و سر، مانند اجازه دادن به کاربر برای کج کردن سر خود برای پیمایش در صفحه یا کار با دستگاه با حرکات چشم.
